Meçhul Duygular

Zamanın her kalp atışında,
Yüreğimde yokluğun çarpıyor,
Her telefon çalışında,
Bir tuhaf oluyorum esmer kız...

Sen zayıf duygularının esirisin bense senin.
Sen hayatın kirlenmiş defterinde temiz bir sayfa,
Bense sevgisini dökmek isteyen bir mürekkep.
Hangi mevsimin adısın bilmiyorum,
Sonbahar ruhlu bir bahar mı ?
Yoksa yaz kılığına girmiş soğuk bir kış mı ?

Yaşamın sırrı biliyorum ki,
İnişlerinde ve çıkışlarında saklıdır,
Yüklendiğin duygularsa,
Giydiğin ya da giydirildiğin,
Elbisenin renginde gizlidir...

İkimizde düşmüşüz tabelasız bir yola,
Plakasız bir otobüste yan yana oturuyoruz,
Bu yolculuk ahirete mi intikal eder,
Yoksa terminalde mi biter,
İşte bunu kestirmek o kadar zorki...

Biliyor musun ?
Bedel kelimesinin cümle içindeki,
Kütlesi o kadar hafif ki,
İnsan sırtına alınca anlıyor ağırlığını,
İşte gerçekten ozaman hissediyor,
Özlemin kendisini,
Ve yokluğun bir gün bile olsa,
Verdiği acıyı,

Huzur denen duygu,
Ne tuhaf değil mi ?
İnsan bulduğuna inanınca,
Acısı bile tatlı bir keyif veriyor insana,
Aşılması güç bütün tabular,
Yıkılıveriyor birer birer,
Resmen terbiye ediliyor,
Bütün karamsar düşünceler...

Kulum ister ben veririm diyordu,
Allah bir ayetinde,
Ve şimdi hiçbir şeyi istemediğim kadar,
Seni istiyordum bu fani dünyada,
Evet istiyordum karanlığı yırtmak istercesine....

Lakin duam yaşadıklarıma layık mıydı,
İşte buda yine bilmediğim bir şeydi diğerleri gibi...

08/10/2004