Melankolik Veda Elveda

Kes bileklerimi aksın damla damla kan
Gözlerimde yaşlar hiç denmeyen senden hatıra kalan
Karanlığa gömüldüm ölüm yanımda her an
Düşüyorum çaresizim ölüyorum her geçen zaman

Kendimi sorguluyorum anlamsız yere
Suç bendeymiş gibi kızıyorum kendime
Umursamayan o yalan gözlerine
İnandım ya lanet olsun herşeye

Hayat yalanmış öğrendim seninle
Sen bu şiiri okuduğunda ben olmuycam artık merak etme
Şimdi gül at o meşhur kahkalarına
Herşey istediğin bırakıyorum kendimi ölüme işte