Melekut

Kim demiş kelimelerin kifayetsiz olduğunu!

Yüreğime akseden bütün duyguları münderic,

 kelimelerim var elbette benim.

Alemde bir zerreyim ama kâinatı umum yansıtan, kalp aynam var benim.

Zerreden şemse yaratılmış her ne varsa hepsi mülk,

Umum mülkün içindeki melekutun membaı,

Malikil mülk olan Rab'bim var benim.

Alem O'nun içinde O alemde münderic,

Her an nuru yansır, can olur umum kevn'e,

Kesif kalır gelen nur, eğer kalp aynan kirlendiyse.

Umum kainat sana hizmet etsin istiyorsan,

Kaldır benliğini aradan ey nakıs insan.

Mülk O'nun, memlukuyuz hepimiz,

İçinde zuhur eden melekut O'nun.

Bırak mevhum ilahlık iddiasını,

Rabb'in yansısın bırak kalp aynandan aleme.

Sendeki aksi kadar kıymet verir sana Malikin.

Hem fani bir mülk iken, melekut olursun ebeden.

Ebedi olanın dostu, ebedi olacak elebtte.

Seni yokken var eden, varlığından haberdar eden, lutfuna muhatap eden malikinle gel 

dost ol, şu kainat sarayında eğer ebedi var olmak istersen.

Not; Tasavvuf dersi sonrası manen alemime yansıyan manaları bir vezin ile yazdım kusur varsa affola.

Osman Açan