Melhame-i Kübra

/Adını bildiğimi zannederdim
7 kapısının cehennemin..
Seninki ayetlerde gizlenmiş olmalı
Sonuncusu ve tam dibinden açılan
Adın ki,küfürlerime ilham../

Adın diyorum,
Koca odunları tutuşturan ,
Bir cılız kükürtlü parça..
Çenesine sıvaşmış bir kan kırmızı rüyası bu akan
Ki rüya dediğin, boşluğa dikenli tel aralığından
Attığın bacağın..
Hızlı koştuğunda,
Alnına çarpan meleklerin kanatlarından,
Süzülen bu kristaller..
Hangi lanet şehrin eskizine bıraktın
noktalamalarını kokuşmuşluğumun?
Nerde aramalıyım kavalını ömür farelerimin
Yatmadan evvel, tıkırtısından ona kadar saydığım...
Sen birbiri ardına yakarken, o ucunu koparıp attığın
Titreme sonrası sigaralarını,
Ben bir kurşuni yangının altında yüzülmesini hissediyorum
Zavallı sırt derimin ve sonrası sanrı..
Ruhumun hali mim
Hatırlamıyorum kaç numaraydı izin..
Sarmaşık kollarını görüyorum sonra
Dolanmışlar bir taze fidanın körpe dalına
Bir ıslık sesi sonra..
Sinsi bir çizik ve sanki kağıt kesiği bırakışlarında...
Ve sonrası yangı...
Kuyuya düşmüş Yusuf
Ve
Kerbeladaki Hüseyin...
İronik bir empati
Yangının,hem Firavun hem Yezid nezdimde
Ve aşkın Şimr..
Yanacak Hutamenin en derininde,benimle...
Göğsünü yırtarcasına açıp kaçtığın
O iğne deliğindeki,benim ruhum işte..
Elindeki parşömen yırtılmış gibi bir sahabe ruhum
Herakles karşısında..

//Sen benim Melhame-i Kübra'm olursun
Ki
O da Alametidir Kıyametimin...//