Mercan

Günyüzü mektuplarına haykırdığı gecelerde,
karanlık hayalleri fısıldandı kulağına.
Ve rüyalarının yumuşak karnı gibiydi dolunay...
Bir dizi pırlanta ekledi saçlarına sonra,
umut olsun diye, bereket olsun diye adaklar adadı,
mavi gözleri kadar engin bir denizci uğrasın diye vatanına.
Soluk benizli bir aşk kadar masumken kalbi,
kırmızı tutkulardan bir kolye verdiler,
sarsın diye boynuna.
Ne ağzını açtı suskunluğa,
ne de ağladı yazgısına.
Yalnızdı mavisi gözlerinin,
deniz kadar, gökyüzü kadar, Nazım kadar,
ve kara listelerin inkar ettiği kadar...
Mercandan serzenişlerdi yazdıkları,
ve aşkın olduğu olacağı,
'mercandan düşkırıklıkları'...