Metruk Aşkların Sahipsiz Kentinden

" Metruk aşkların
Sahipsiz kenti "


Katran karası bir gece
Düştün sahipsiz düşlerime
Tırnaklarımla kazıdığım
Kızıl bir vahadın
Ken(d)timin kaldırımlarında
Mahşere beş geçe
Kızıl bir vaha gözlerimde
Düşen her zerremde
Bir Hazan
Bir Ölüm
Bir Sen



Küçük bir hayaldin
Küçük bir yürekten düştün
Sapanım nerede
Hadi göz kırp
Yıldızsız gecelerime
Kanasın yüreğim bir başak tanesinde
Bağdaş kurdum sensizliğe
Bir adım ötede
Zaman bize


Gri (D)üşüdüm
Ayaz gecelerde
Sesin yaslanmıştı yüreğime
Dehlizlerime kadar dayanmıştın
Gerdanımdan başlayan topuklarıma uzayan
Sancısı bol bir acı
Dönüp durma başımda
Tatbikatı gecikmiş
Kaçıncı sancı bu


...

Mevsimi yoktu aşkının
Sorgusuzdun
Yoklaması gecikmiş hayatımın
Uçurum kenarıydın
Gözlerinden gözlerime yansıyordun
Bir suskunluk haykırıyordum
Senin olmadığın ken(d)time
Kırık , Dökük içimin
Mızrapsız ezgileri
Sana koşan bu çocuk
Hiç büyümemeliydi
Aşkı senin gözlerinde
GÖRMEMELİYDİ


Yağmurla düşüyordum
Zifiri gecelere
Katili olmuştum papatyaların
Cennet ayaklarımın altından kayarken
Ben annemi çoktan kaybetmiştim
...
Peki gözlerime aşkı süren kim
Bu şubat karası sokakların
On dört aşkı sen misin


Takvimsiz sabaların
Kirpiklerinden düşen aşk
Bir güne tutanabilir mi
Sen kayarken çocukluğumdan
Kafamı vurduğum musalla taşı
Deliliğime tescillemişken beni
AŞK tanrıçası "Afaroz" et bizi
Bir ganj nehri ver düşlerinden
Giyotini yoğun olsun
Şubat düşsün gözlerinde
Bir on dörtlü vursun bizi
On dördüde aynı yerden


" Metruk aşkların
Sahipsiz ken(d)tinden"