Mülteci Yalnızlık

Mülteci yalnızlığım soyunuyor
Caddenin tükürüklü kaldırımları
Ecnebi sessizliğin metamorfoz sanrılarında
Sigara yakıyor.
Şiirler ahenkle dans ederken tutsak şehirlerde
İstanbul takma kirpiklerini çıkarıyor.

Artık o bakımsız bir kadın
Ojelerini çıkarmış
Saçlarını uykulu hâliyle topuz yapmış
Sevdiğinden ayrılmış bir kadın...

Sigarasında ayrılık olmuş fakir fukaralar
İçkisinde demli bir çay talihini yaşayan âşıklar
Ve mülteci yalnızlığımın namuslu namussuz hâllerinden çıkan garibanlar
İstanbul'un talihsizliğine bir de çığırtkan bir yara ekliyorlar.

Ağlıyor derin yaralar
Şarkıların ezberi bozulmuş
Sanırsın kadeh tokuşturmaca yarışındalar
Meyhanelerde, barakalardaki efsunlanmış çaresizliğe
Kapılarını açmış ayyaşlar...

Ben nutku tutulmuş bir gözlemciyim
Alın mülteci yalnızlığımı!
Savulun saçlarımdan çıkmayan aklar
Siz, benim yaşlılığıma kalacaksınız!
Siper ettim şefkatimi
Bir gelincik tarlasında düşledim kendimi
Düşleri zincirlenmiş
Düş zinciri tamlamasıyım şimdi
Gözümden düştüm
Ne olur ayaza yenilmeyin
İlkbaharın gölgesindeyim
Gelin, kurtarın beni...