Nezafet

yaman bir ses geliyordu

gür ve coşkulu

aydınlığın tam ortasında

yaşamak hoş bir seda

seni kurtaracak olan

insan olduğunu kim söyledi

yankı yapıyordu dört duvarda

doğru hüzün çığlıkları bunlar

küçük yüreklerin seslenişi

sanki küheylan heybeti

sen insansın diyordu

ellerimden gökyüzüne doğru

beyaz güvercinler çırpınıyordu

köpükler dört nala

yılkı atların yüreğimdeki sesleri

hükümdarın nüfus etme sevdası

tüm hücrelerimde krater seslenişi

kafesteki ejderhanın kanat sesleri…