Nisan İçerlemesi

Yedinci ağrısıdır nisanın
başlar telaşı sardunyaların
yeni gün doğacak tesellisi düşer omzuna yaprağının
bin çiçek açacağı mevsimlerin rüyasını özler
dünler umurunda değildir günler yarına gebeyken
bir filizin koynunda esir düşmüş topraktır anneler
geçer sancısı elbet döner bahara mevsimler
sardunyanın düşünde nisan güzelliği
ısındıkça yerin göğsü derya olup güler





sekiz sus yazılmıştır suya nisanda
bulanık kışı geçmiştir ve buna efkârlıdır dağlar
kardelenler gelinlik olmuş eteğine görmez yüzü
sel diye gözyaşıdır akan ovalara birde kışın ağlamaklı hüznü
davul zurna sesi yankılansın diye bekler hırçın mağaralar
oysa sessizlikle doludur tedirginliğin gölgesinde avlular
sardunyalar kırılgan dudak bükmüş törelerin sesine
kızı olmuştur birinin der eşarbında çiçek açan kadınlar




ay parlar göğün nefesinde nazlı bir akşam düşer
emridir yaratanın bıçkılanır tüm küskünlükler
gece yalınayak yürüyen gezgin olur bulutların avucunda
sis çökmez yağmur ağlamaz bir şehir kalır geriye
şenlenir akasyalar kalabalıklaşırken kaldırımlar
ısınır yer derya olup güler demişti nisanın yedinci ağrısı
sözünde durur toprak duyulduğunda esmer kızın ilk nefesi
kundağa nazar boncuğu ilişir karanlık düşürmesin diye kem gözler
bir de kırmızı karanfil dökülür yatağına kulağında ezan sesi




dokuz hazan kavrulur nisan günlerinde
cemreler sıralanır neşeli bir annenin üşüyen ellerinde
ona kadar sayar nisanın sokaklarında çocuklar
büyümeye başlar çocuk özlemle dolar yollar
artık teselli aramaz maviye yutkunan sardunyalar




nisan biter yıl geçer
derya olmuştur gülüşler güzelliğin seyrinde
mevsimler döner semaya açılan zifir kirpiklerinde...