Nöbetçi Cellat

Gökler sürmeli sürmeli bakar içime
Herşeyin sonu gelmiş gibi hicran kaplar
Enkazın düşer üstüme, ağır gelir
Yolum değişmez aynı kaldırım üstündeyim.

Sevdam, içli bakışlım, hilal çiçeğim
Soluk kesilse de atar senle nabızlarım
Hüzün mü beni bulur ben mi derdi seçerim
Zalim kader yazılmış bir kere, nöbetlerdeyim...

İsterim sisli zindan dünyam küle dönmeden
Uzun gövdeli çamlar ardından sen dönesin
Düşüncemin inceliği senden ilham alsın
Alışkın değilim gülen gözlere, derinlerdeyim.

Vakti gelmedi mi daha, vur sandalyesine hasretin!
Kopsun, kırılsın incik kemiği, düşünmeyelim.
Celladı ol sensizliğimin; bitir, unuttur gölgeni
Sarıldığım hayalin ölsün bu gece, beklemekteyim

Mutluluk zehir gibi içime sinse birgün
Açılan tozlu kapının kolunda ellerinin izleri
Sakinliğim sürünse, benden aman dilese,
Dizlerimin üzerine çöktüm, depremlerdeyim.

Etlerim, tırnaklarım, ölene kadar seni bekler
İzin versem, ruhum bedenime asi gelir
Kanımdan yazdığım mürekkep kurusa da
Adın silinmez hücrelerimden, ezberlerdeyim...