Öksüz Düş

dalımıza cemre düşmüş kime ne
yüzünü er'ine siper etmiş
gönüllü fırtınayız...

erik ağaçlarımızı bekleyen baltacılar
dönüşümüz yok kübik düşlerinize
yolumuz ekmek
heybemiz mücadele
kestik ömrümüzü bir kere
alfabenin "c" sine

bahara saklanmış çocuklar gibi
utangaç bin çizgi çektik alnımıza
ve bıçkın delikanlılığımıza dair
yorgun türküler fısıldadık her gece soframıza

kızıl korkularımızdan kime ne
saçlarını devrime uzatmış
gönüllü tutsaklarız...

ellerimizi kanatan saçma'lara
leylak gölgesi vurdukça akşam akşam
burnumuzun direğini sızlattık memleket kokusuna

dahası ;
ahir zamanlar gülümsedikçe elmacık kemiklerimize
öksüz düşlerimizden döküldü sularımız
deniz'in o ihtişamlı yürüyüşüne...

heyhat!
meğer ne çok durak varmış tükenmişliğe
yoksulluk, gözlerimize millenmiş demek
biz uyurken kavganın zenginliğine

ola ki kırılırsa bir sabah ansızın
boynuna yakıştırdığımız ve kimselere çaldırmadığımız
dar kapılarımızın o hacıyatmaz ısrarı
bil ki surlarından indirilmiştir adımız

şimdi
metre kare hesabıdır yalnızlığımız
ankara'nın gri duvarlarında
ve kör hüzünlerdir, ocağımıza kilitleyip geldiğimiz

üç cemreden payımıza düşen
üç harfli mevsimlerdi
içine şiirimizi sığdırmaya çalıştığımız...