Öldür/me...

Suya kanamış geceye çöl olup dağılıyorum...
Beni ilk parçaladığında
Sana dairleri kendimin her bir parçasın selametlemiştim ben...
Gözlerinin önünde damla damla yok olurken
Acılara suskun haykırışlarımı umarsızlığına boyarken
Çoktan yapma ne olurlarla birlikte ellerine vedaları koymuştum ben...
Kendini başka gözlere fer ettiğinde
Gözlerime arsızca o gözlerden parçalarla baktığında
Çoktan yeter artıkları ekleyerek gecenin ışıklarını söndürmüştüm ben...
Yıldızlarıma kan çaldığında,
Geceme ayazı bağladığında,
Yatağıma soğuğu işlediğinde,
Rüyalarıma günaşırı ihanetlerini gönderdiğinde,
Açtıkça kanamış yaralarıma çoktan tuz başmıştım ben...
Geleceğe ektiğim sevgi tohumlarını
Baştacım yapıp dolaşırken
Üzerine serptiğin zehir sularını öle öle içmeye başlamıştım ben...
Temeline döktüğün bataklıkları temizlemeye çalışırken
Ellerim kanadıkça yeni çukurlar açmışken
Küçük mutluluklarıma çoktan viran siteler dikmiştim ben...
Yaptıklarının toplamına ne denirki artık
Çıkartmalara o kadar uğraşmışken
Sen ve uğruna bölünmelere çarpılmışken ben
Çaresizliklerine ve alışkanlıklarına düşük kalmışken sen
Duruşundaki kırıklıkları sevgimle kapatmaya çalışırken ben
Tacımı defalarca düşürüp çiğnemişken sen
Fazlasına izin veremem
Cerrah soğuk kanlılığı ile yüreğimi çıkarmışken ben
Sus!!
...
Varlığımda yaşayanları öldür/me...
....