Ölüme Teğetten Başka

ölüme teğetten başka

bilinmez keder bu ve bu acı bir başka
buz kesen trenlerin ardından koşmak gibi
tıpkı yalınayak
ve yüreğim son vuruşlarında
camların buz kesen yanlızlığına düşerken
gözlerimden iki damla yaş
dudağıma sürdüğün suslarım var



/ yahut bir ağustos ayının sıcağında
susamışken sana ıslanmak sen yağmurlarında



bir tek seni dilerken ellerim tanrımdan
çok şeymi istedim bilmem ki ben neden
bu kadar keder düştü benim sen payıma
gecenin sihayında saçlarını okşamak
ve gözlerimi sana her kapadığımda
acılarım anlımdan okşar beni
ve hasretin böylesine durur sen avuçlarımda



bilki yar bu sana benim son hayrkırışım
ömrümden (ç / aldıkların yetecek mi söyle sana
ya benim (ç / alamadıklarım yüreğinden
elimde kalan sadece hasretindir işte ve
(ç / alabildiklerim ise
bir düşten başka nedir ki bana



şimdi........benim
penceremizden bu son bakışım olacak
gittiğin yollarına
dilimde ismini dudağımda izini bırakmıştın oysa ki
gider / ken bana
bak hasretinin benimle bu son ruleti
eyvah ! hasretlerim yada ben
birazdan düşeceğiz
ölümün o soğuk kucağına



bak şimdi
ıska bir atışa basmayacak parmağım
namlumu dayadım o öptüğün anlıma
bu bana senden son bir vurgun olsun
zaten
avuclarıma bıraktığın bitmez hasretlerin
ölüm / e teğetten başka
nedir ki bana