Ölüme Uzanan Gül

Yalnızlık
Ölü bir bedenin çürümüşlüğü gibi
Yapışır alnımın ihtiyar çizgilerine
Ve o vakit düşünürüm kentsizliğimi
Ve talan edilmiş yüreğimin titreyişini.

Ölçüsüz isyanlarım
Kendi kadavrasını parçalar
Durmaksızın ve acımasızca.

Kimliklere aykırı intiharları
Bir ben severim yalnızca.
Kendi yöntemlerimle onu kutsar
Ve sonsuz akşamlara kefenlerim.
Ölüm, kendi kurtuluş yolunu anlatır
Ölüm, kendime bir adım yaklaşır
-Ki susturulmuş ayinleri
Bir kadının öfkesiyle kurutan
Ve cami musallasına indiren
Yalnız/ca ben..

Babamın, yontulmuş taşlarda
Gizlidir kederi.
Avuçlarıma dökülürken gecenin şerbeti
Ben o taşların yüreğine işlerim
Yüreğime oturan evin hasretini..

Her hasret bir ölüm bültenidir bana
Ve belkide bu yüzden gece gelen ölümleri kulaklarıma ısmarlarım.

Bir ana, gündüz daha uykusuzdur geceden.
Bir ana, dualarla örter üzerini.
Bu yüzden, her duyduğunda sesimi
Öper nemlenmiş gözlerimi.

Oy ölüm
Oy kızarmış yanaklarımı
Tütünsüz parmaklarımı
Ve paslanmış dişlerimi
Bir demlik tıngırtısıyla
Kendi meyhanesine davet eden
Solucanlarla doldurduğun
Şu tastaki toprak
Korkutmaz gözlerimi.

Ölüm
Gece çarşafıma sararken saçlarımı
Bir kadının göğsüne dayamalıyım ağzımı
Tattığım sütün beyazlığı ile kanım
Parmak uçlarıma oturmalı
Ve ben işte o sıra
Canlanan parmaklarımla
Bir damla suyun bereketi ile
Kendi gusül abdestimi
Dökerim döllenmiş acılarıma.

Ah günahsızlık!
Talan edilmiş başaklar
Kıyımdan geçirilmiş halk
Susturulmuş sevaplar
Ağlayan çocuklar
Auschwitz'de yakılanlar.
Günahsızlar!
Tanrının cennetinde
Ne Çoklar..

Ey suçsuzluğum
Ey olmak ya da olmamak
Adım: bir şiir
Bin dönüm umut
Ve mesafesiz yalnızlıktır.

Ölüm
Bir akşam seni
Yalnızlığımla
Seviştirecegim.
Akrebin kendini sokması gibi
Aynı ölümcül iğne ile
Bir okyanus derinliği kadar
Derin acılarınıza
Kulak vereceğim
Ve o gün
Ellerinize yıldızlar
Bir düş sunacaklar.

Ben keyifle
Kendime yeni bir kimlik çıkaracağım
Ve şiirin sonu
ilk satırı öperken dudaklarından
Ekşimiz cesedinize
Kendi kanımdan bir gül koyacağım.