Ömür

Dünyaya ömür diye misafir geldi,
Feryadı figanla isyan mı neydi?
On bir yıl baharın ilk günleriydi,
Yaşamanın tadı çok şahaneydi.

Bir yel esti birkaç yaprak döküldü,
Cahil,sanki ciğerleri söküldü,
İki pınarından seller döküldü,
Daha baharın orta yeriydi.

Çiçekler açılıp esans saçıldı,
Yumurta çatlayıp yavrular çıktı,
Yetiremem diye sıkıntılıydı,
Lâkin yaz mevsimin ilk günleriydi.

İlk tohumu meyvesini verince,
Yere basmaz gark olunca sevince,
Ürün çoğalıp kanın emince,
Daha garibin ilk dert leriydi.

Dolu gelip birkaç dalın götürdü,
Seller gelip biraz kökün söküldü,
Fırtınada ocağını söndürdü,
Bunlarda tuzu ve biberiydi.

Değirmen taşları iyice köreldi,
Erozyon görünce tepeler keldi,
Güneşi görünce dallar eğrildi,
Doğanın kanunu güz günleriydi.

İnce karla düğün lüğü diktiler,
Kara buzla üzerini örttüler,
Yılan çıyan hasret ile öptüler,
Artık bizimkinin kış seferiydi.

Mustafa da ötesini bilemez,
Tamu,cennet başka yer kabul etmez,
Hasiyeti varsa dillerden düşmez,
Eğer yoksa acep kim birimiydi.
(IR)