Osman'a Bir Ses Uzaklardan

Sapla saman ...çöp ve duman ,
Bir avuç gök mavisi gözlerinde
Bulutların aralığından .
Aş ...iş ... ekmek ...yemek yokmuş ...
Yok ki , soran !....
Kirpiğine ilişmiş eğreti bir korku ...
Yüreğinde o deli burku ...
'' Niye ki buralar '' diyor bir ses dudaklarından ???

Hadi , yapma dön vakit varken henüz ,
Dön köyüne be Osman !....
Hiç , ama hiç kimse yar olmaz sana buralardan !

Orda , gece karası gözleri , yüreği meltem esintili ,
Elleri toprak kokulu , saçları gündoğumlu Zeliha'n ...
Orda , gelincik tarlaları ...orda ateş böcekleri ..
Orda Anan ...emmin ... amcan ,
Sen , varsın otobüs duraklarına ve
Sarışın şehirli kızlara alışama be Osman !...

Duymadın mı ki , Zeliha köyde adaklar tutmuş dönüşüne ...
''Ne halt vardı da gitti !'' diye de ...
Sorup dururmuş ellere , o gül yürekli Anan ...
Doğru ya , burda ne var ki be Osman ?...

Hergün , bibirini dövme isteğiyle uyanan ...
Bir günaydını , tebessümü unutan bir sürü insan ,
Sahte gülüşler , yapay coşkular ...
Rol yapmaktan yorgun düşen bakışları dostluk sanan ...
Sevmeyi , sevilmeyi rafa koymuş ...
Dürtüleriyle koşan , binlerce İnsan !....

Sıkışıp kalmış yürekler , ışıksız bakışlar ...
Bezginliklere satılmış nice umutlar ...
Hatta , görmüyor musun ki , buralarda nice zaman ,
Güneş bile doğamıyor ...bıkıp usanmış ...
Gözüne batan , o betonlardan , tozdan , dumandan !....

Var say ki , bu şehir çıldırdı be Osman ,
Mehtabı gören yok nicedir ...
Yıldızları sayan yok hanidir ...
Ve ölesiye uzak ki ruhlar çiçek kokularından ...
Sevgisiz günler , dostsuz gecelerde konuk , her an ...
Bir düşün , burda nasıl yaşardı ...
Gece karası gözleriyle Zeliha'n !....
Hem , hiç ağlamadan !....

Hadi !... Topla bohçanı usulca ,
Gözlerinde , hüsran , ellerinde hazan ...
Bir an önce , düş köyünün yollarına sen ...
Yüreğin , daha da kararmadan !...

'' Heeyy , Osmaan '' !.....

'' Orda görüşürüz belki ha '' !...

'' Belki , iki , üç güne kadar ben de gelirim arkandan '' !!!.......