Öyle Bir Veda Etmeli Ki

kaç geliyor ayrılık denen acı
o geldikten sonra kaç merhaba dindirebilir gözlerindeki yaşı

kaç dua edeceksin tanrıya günahların için
sevabı unuttuktan sonra kaç tövbe götürür seni tanrı katına

kaç inkarla çözeceksin dilindeki iftirayı
kırdıgın kalplere kaç yarabandı cekiceksin

kaç kişi satar şerefini kaç kadeh ugruna
ve kaç ortama meze olup çiğneneceksin

kaç dönümdür gönül bahçen sınırları cizebilirmisin
o bahceye adı sevgi olan kaç gül sığdırabilirsin

kaç sigara dumanında çizersin sevdiğinin nur yüzünü
ve kaç ateşle söndürebilirsin cigerlerindeki amansız yangını

kaç beden gerekecek gideni unutmak için
ve kaç yorgun gecenın sabahında yalnız uyanacaksın

kaç telefon edeceksin sevmediklerine bile
kaç defa o geldi umuduyla kosacaksın kapıya
ve kaç damla göz yası dökeceksin

kaç mektup yazacaksın bilinmez adreslere
kaç şiir karalayacaksın sahibini arayan
kaç şarkı falı tutucaksın cızırdayan radyondan
kaç? kaç? kaç?
bilmiyorum....
fakat
bir gülümsemeyle değişebilir hersey
sadece tek bir cümleyle kaç lara veda edersin
bu siir hatrına bir kere olsun "Dön" demeye ne dersin

not:
bu şiir gereksiz ve anlamsız tartısmalar ve cocuksu gururlardan dolayı bitmiş olan tüm ayrılıkların bas kahramanları için son çagrı niteliğinde yazılmıstır.... herkes sevdiğine öyle bir veda etmeli ki gün geldiğinde dön diyebilmeli