Özgürlüğümün Simgesi

yersiz çıkışlar yaptım bazen
bulunduğum mezradan habersiz
gürgen, pelit, çınar oldum
hayat ormanında,
kuşlara verdim umudumu
her mevsim uçtular uzak diyarlara
uzaklardan geldiler sonra
ve sana verdim hürlüğümü
mavi göklerde hoyratca
tek değildin semalarda
tek değildik ama
birdik dal uçlarıma kadar
dal uçlarıma kadar sevda...
göçmen edebinde sarıldık birbirimize
sen kanatlarım oldun güneye uçan
ben senedi oldum özgürlüğünün
heybeti hür,hayat ormanı,dünya mezrasında...
ufukları çizen yeşil çizgi
ve sen ben ilişkisi
koskoca dünya ikimizin periferi .
elveda sana şimdi minik kuş
biliyorum bu gidişin,gidiş değil
mevsimi değil göçün
güz değil mevsim,
ve hal değil yüzünde ki mutsuzluk
bilyorum veda vakti bana
ve sen giderken bakmayacaksın ardına
özgürce yaşadın hayatını
özgürlükte vereceksin canını
mavi hürlük simgesi
elveda sana
sakın bakma ardına ,
vebenim için ağlama...