Özledim...

Yağmurlu günleri özledim
Sonrasında oluşan gökkuşağını
Altında yürürken ben
Özledim sana giden yolları
Sonunda yine sen, hep sen...

O eski öğle saatlerini özledim
Saat birleri, ikileri
Bazen de akşamüzerlerini
Beni sana getiren zamanı özledim
Her biri bir başka güzeldi
Her birini bir başka sevdim
Onlar;
Seninle kavuştuğumuz vakitlerdi.

Aslında ben seni özledim
Senin hissettiğin her şeyi
Çiçekleri özledim her mevsim
Çiçekleri sevmeni
Onların karşılık vermesini
Sana gülümsemelerini özledim.

Kaldırımları özledim
Bana geldiğin kaldırımları
Koyu ve derin karanlıkları özledim
O zamanlar bir başkaydı
Senin geleceğini bilirdim
Bilirdim, getirecektin aydınlıkları.

Dans etmeni özledim
Dalgaların çaldığı müzikle
Ve yürümeni
Alçalan bulutlar üzerinde
Şimdi biliyorum dönemeyeceğini
Sorsalardı son isteğimi
Tereddütsüz söylerdim
O eşsiz güzelliğini
Bir daha görmek isterdim

İşte böyle prenses
Ben seni çok özledim
Bilinmezleri bilmeni
Pamuk tenini özledim
Keşfedilmemiş gülüşünü
Dudaklarından dökülen her sözü
Şarkı söylemeni özledim
Senden şarkılar dinlemeyi
Şimdi ne yapsam çıkmıyor aklımdan
Ne yapsam kulaklarımda hep aynı ses
Bir türlü dindiremedim
Senin anlayacağın prenses
Seni bir hayli özledim