Roma Gibisin

Bu şiiri sana uzaklardan yazıyorum
Uzaklardan...
Vuslatı kandırıp bir paket sigaraya
Tutup koşarken hasretin elinden
Hani yüreğimin senden kaçıp
Nefes nefese
Hicret ettiği topraklardan
Seni sana yazıyorum
Titriyor ellerim
Kelimeler darmadağın
Harfler yokuş aşağı kaçışıyor
Nokta pusuda
Virgül naz ediyor gelinlik kızlar gibi
Cümleler aynı sen
Devrik bir yanları
Yükü ağır yüklemlerin
Ve ihanette özneler
Üşüyorum...
Titriyor ellerim
Kalem son depremini yaşıyor avuçlarımda
Şehirler çalkalanıyor
Gözlerime vuruyor mavinin gölgesi
Satır satır boğuluyorum
Sen geliyorsun aklıma
Korkuyorum...
Çığlıklar geçiyor yüreğimden
Basıyorlar kanayan yanlarıma
Kapanıyor gözlerim
Adım adım koşuyor rüzgâr
Bende seni arıyorlar
Sen bende öldün
Bilmiyorlar...
Saklandın mı yoksa satır aralarına
Ya da okeye mi dönüyorsun bensiz
Ya da...
Gitarınla notalarımı kovalıyorsun?
Gene ihanet mi ediyorsun
Başını yasladığın adımlığıma
Hiç utanmıyorsun
Yanlış yapıyorsun!
Roma gibisin
Yanıyorsun
Acıyorsun
Kanıyorsun
Seni unuttuğumu sanıyorsun
Yanılıyorsun
Suskunluğumdasın
Saklımdasın...
En az ihanetin kadar aklımdasın
Sen
Her şeyin farkındasın...