Ruh İklimi

Zaman
göğün rengarenk hüznünden geçip giderken
"bir tesellim daha var dedi" kadın...

Sevmelerin son bulacağı o sevdada;

Ömür muallak ayrıntılar gizlerken
Benden, senden, bizden

Umuda susamış yüreklerin gözlerinden
sustuk kendimize...

//

Hani bazen
o derinliğin içinde gördüğün gölge

bazen bir düş olur
bazen bir ayrılık hüznü
bazense hiç...

Bildiğin hiçliğin, manasızlığın kalbi olur

O an gözlerinin daldığı deryalardan sıyrılmak için
derin uykuları çağırırsın zifiri karanlıkların kalbinden...

"Gel de kurtar beni kendimden" ...

//

Bazıları yüreğiyle bir resme dokunur
Bazıları da yüreğinde resimlerden ülkeler çizer..

Bir şehir ben
Bir şehir sen
Bir şehir biz...

Hani ne eksikse kalbinin derinliklerinde
yürek yangınlarında kavrulmayı göze alacak kadar istersin
hissiyata kavuşmayı

İşte öyle eksiksiz...

Belki de bir resmin içinden çıkıp
Bütün gerçekliğiyle ruhuna üfler hayatı

ve sen de bir parçası olmak için hayatın
bir şairin yüreğinden resmedilmeyi düşlersin...

Umut ülkelerinde
bekleyişler sevdaları tükettiğinde
kır çiçekleri hüzün şarkıları söylediler

ve biz

Seyyah sezgisinde yol alırken
kırık dökük hayatların kapısından sızan ışık olmak için
usulca kendimize resmedildik...