Ruhumda Mayınlar Döşeli

kestiniz ayaklarımı
altın papuçlarımla,
şimdi mutlu ol diyorsunuz
gölgeme bile basmayın
canım yanıyor

dudaklarım suya,
ayaklarım toprağa, hasret
ölüyorum

yıllardır bir denizde,
tuzdan ağarmış, simsiyah saçlarımı
artık, yakamozlar okşasın


beyaz bir patıskanın kiriyle onaylanmış,
çekemedece duran pembe kimiliğim
beyaz bir kefenle çöpe atılacak

celladımla aynı hücrede
saniye saniye ölürken
el sürmeden sevmeyi öğrendim
sevmeden dokunmalara inat
beynimin en ücra köşesinde

susamıyorum, fikrime cemreler düşeli
kımıldayamıyorum, ruhumda mayınlar döşeli