Şa İçin Prelüd

Bir şiir dolusu düş kırıklığım var Şa!

Sözcük olmazsa ağıt içe akacak.

Yine de Seninim,

eprime törelerin onaylamadığı

ırktan yoksun ruhum incelsin.

Nerene sokulsam fa minör gam.

Gövdem 

sonsuzluğun arasında veznedar.

Bırakıyorum kendimi

cennet kokan avuçlarına!

Bir çocuk nasıl isterse

kaybolmayı şımarık oyuncağında,

öksüzlerin gözleri

nasıl gölgeli ve nemliyse,

öyle bırakıyorum bir avuç dua gibi

şefkatli ellerinden

bir tanrıçaya öykünen yüzüne!

Öp avuçlarımdan Şa;

anne çığlığı kokuyor dünya!

Sevincime prangalar vurulmuş.

Beni gezmelere götür,

naftalin kokuyor ellerim!

Aramızda 

ölümün tekmelediği anubis,

anne diye sokulurum osirise,

geri al gerçekliğimi söz sanatlarından

tevriye kalsın cennet kokundan!

Yont kalbimi, neccarlık et

beni severek tüket!

Yok olsun kin ve nefret

sesinin yankısı ile dağılsın hasret!

Eylülden 

başka mevsime seninle geçilir Şa!

Saçlarında kaç cemre varsa

düşür kanayan sözcüklerime.

Göndere çek yarıda kalmış çocukluğumun metruk bayraklarını!

Hazırım,

destanlardan anımsadığım aşk çıkmazına.

Aç çölünü,

sür bereketini zihnimin anatomisine.

Anlasınlar 

kumların kaç mecnun gizlediğini

ve uğruna ölünmeyecek sevdayı

asasız kızıldenize göm!

Seni saymazsam

kalbimle düşünmekten yoksunum!

Anla işte Şa!

En içli ben severim,

en ninni muştu kadar sevilmeyi isterim!

En kuyu olmak isterim,

en çöl sonsuzluğunda bulunmayı beklerim!

En hüzün ürpermiş göğüs kafesim;

- gece uyut beni -

ihtiyacım var sana Şa!

Ne olur,

vazgeçme benden.

Çünkü ben,

her eylülde

mustatil bir cinnete müptelayım!