Saat 22 ile 22 Arası

saat 22 ile 22 arası hayat bir o kadar yavaş hiç yaşanmamış,
yaşananlar donup kalmış zihnimde.
sürüp giden bilmece.
ben zihnimin son parçalarını yaşatırken bedenimde.
bakıp giden, uzaklara dalan, yoklukları olan ben miyim neden ?

gecenin karanlığı penceremden çarpar yüzüme bir tokat gibi.
içimin karanlığı eritir bedenimi tuz gibi, koklarken yakarım kendimi.
aynaya bakmaktan korkarım.
dehşet sahneleri perdelenir gözlerimde.
ben usulca sessizliğimi dinler.
son kez parlattığım kadehimdeki cinimle, cinlenir tüm benliğim.

uzak diyarlara kaçar gider orada küçük bekleyişler bırakırım.
her şeyi yaşar her iyilikle her kötülüğü birleştirir nefes alırım.
saat 22 ile 22 arası durgun suların son ay ışığında beklerim.
dünya bırakmıştır dönmeyi ben başlarım dönmeye.
dönerim, dönerim saat 22 ile 22 arası her şey yaşanmış hiçbir şey kalmamış gibi.
bitap düşürürüm kendimi.
ümitleri, umutlarla erteler tüm içtenliğimle satarım ruhumu.
cinlenince aklım şeytanlaşır bütün yaptıklarım.

saat 22 ile 22 arası kalabalıklar yok olmuş, kıyamet kopmuş tek başıma kalmışım.
hiç bir yaşam belirtisi yoktur bu anda.
hastanelere giderim, karakollarda yoklarım. otellerde kalırım.
sadece beni bulurum.
Çocukluğum, Gençliğim, İhtiyarlığım...
hep ben olurum etrafta,
saat 22 ile 22 arası çılgınlığın son deminde yapacak hiç bir yapacak şey bulamam.
bir an utanırım.
deniz aşırı şehirde bulurum kendimi.
bir kaç çizgi daha eklenmiştir çehreme.
çehremi sulara sokarım.
tepkisiz kalırım.

saat 22 ile 22 arası yine aynı yerimde bulurum.
kimse yoktur yanımda.
aynaya bakarım.
göremem işte o an kendimi.
hiç olduğumun farkına varırım.

ben saat 22 ile 22 arası çok şey yaşarım akrep yelkovan dönmez ben dönerim hayata.
ufuklara dalar giderim bu ıssız sokakta.
uçup giden zihnimi kovalarım akşamlarda.

saat 22 ile 22 arası hiç bir suskunluk basmaz beni.
avazım çıktığınca bağırırım kimselerde yoktur işitmez sadece dinlerim kendimi.
diz çöker ayaklarım, eğilir başım.

saat 22 ile 22 arası tekrar dirilir koşmaya başlarım
bir mezarlık çıkar karşıma-korkusuzca içine dalarım,
korkusuzluğumun zirvesinde tek bir mezar çarpar gözlerime.

saat 22 ile 22 arası anlarım ki ben Yok'um...!