Sakın Çırpma Kanatlarını

Deniz kenarında
Ufuk çizgisinde güpegündüz gözlerimi batıran
Taş'tım...


Üzerime
Yavaş yavaş aşk çiselemeye başladı
Ardından güneş
Kavrulup
Yandım
Bir avuç kuma döndüm
Işıl ışıl
Etrafına saçıldım...



/Yakışıklı değildi rüyalarımdaki gibi
Hatta
Sıradan biri diye aklımdan geçti
Yok bilirdim önyargım
O an en başıboş cümle buymuş
Sonradan defalarca pişman olup utandığım.../



Geldi
Tek damlayla yağdı
Binlerce kez içimde dağıldı
Zora sokmadı
Sanki şeffaf bir kutu ruhu
Etrafında dört döndüm
Nereden istiyorsam oradan baktım
İnanamıyorum
Ardından büyük jest
Yanımda göz kapaklarını bile açtı
Önce korktum
Yersizmiş
Yoktu gölgeden sisten eser
Gördüğüm
Sadece yemyeşil mis gibi fesleğen
Kokladım
Elalarım ilk kez
Şaşkın...



Kulağıma fısıldadı
?Gel sol yanıma kon
Sakın çırpma kanatlarını
Ben uçuracağım yeter ki sen sakin ol'

Hazandaydı günlerim
Bahara sırtını yasladı
Bu kadar uçucusunu
Şimdiye kadar kimse fısıldamamıştı
Yüreğim birden
Unuttuğu valsı hatırladı...



/Bir avuç kumla
Denizine karışıyorum hala../