Sana Gönül Verince Ben / Gülmeyi de Öğrenmişim

gözlerindeki deryaya
bakamadım doya doya
geçer diye saya saya
günleride eskitmişim

sevsende sevmesende
şu yürek hanesinde
bilirim deyilsinde
leylalardan eylemişim

allı morlu ruju sürüp
saçlarını yandan örüp
kapımdan geçince görüp
belki seversin demişim

ben seni gördüm göreli
mecnun oldum adım deli
hem insafsız hem cilveli
böyle birşey görmemişim

tarif edem anlayana
şu yüreğim beter yana
fazla görmeyesin bana
daha önce sevmemişim

felek kurşunu deyince
canım çıktı ince ince
gönül verip yar sevince
dedim henüz ölmemişim

ağlamayı bilmezsin sen
bilir ancak her gün ölen
sana gönül verince ben
gülmeyide öğrenmişim

yüreğimde yoktur yama
boyun büktüm şu sevdama
kaderimi deyil ama
ızdırabımı yenmişim

torunlarım sorarlarsa
nikahta keramet var ama
derim herkes sevdalansa
vaktinde bende sevmişim