Sanma Dostun Gülecek

Ben durmadan içmişim yudum,yudum hayatı,

Acaba herkeste çok yudum,yudum içiyor hayatı,

Ben elveda diyecek gibi olmuşum bu hayatı,

Acaba çok mu binlerce kişi selalarla uğurlanıyor ki,

Siyah buluttan kar yağmaz boşuna inanma

Bu soğukta hiç bir şey ısınmıyor boşuna bakma

Herkesin sen gibi hayatı düşünüyor sanma,

Kimisi sana hakaret edip kimisi sana gülüyorsa

Ben hasret kaldım iyiliğe,insanlığa, kardeşliğe,

Bütün bunları beklemem çok değil her halde

Kimisi düşer çıkılması zor ve güç bir derde

Herkes her gün giriyor nedense bu derde,

Bardaktan boşalan yağmurlar,yağan karlar

Yerdeki taş, gökteki yıldızlar hep aynı şeyi arar,

Minik çiçekler bile ümit için hayat yaşar

Ümit denen şeyi aramakla olmuyor, gönül yaşar,

Zekeriya de ki bunlar hepsi benim sözüm,

Yazarken doludur belki iki yaşlı gözüm

Bundan sonra kalmadı artık söyleyecek sözüm

Şu yazdıklarım son buluyor budur son sözüm