Şemsiye

Kirpik uçlarımda gözyaşı olarak
sabahladığım gecelerime sayıyorum seni,
elbet güneş bana doğar yeniden,
penceremdeki aydınlık
sabahlarından öper.
O vakit anlarsın,
içinde güneşi taşıyan biri
bir başkasının yağmur dolu eziyetiyle asla ıslanmaz.
Şemsiyeli günlerimin sana selamı var,
gözlerindeki çapaktan soruyorlar seni.
Ağlama nazlı yar,
kendi yağmurunda boğulmasın ümitlerin...