Sen Bıçak Ben Kını

/Sen bıçak
Ben kını
Elalarım
Sırtında dolaşıyor belalı belalı.../


Şiirlerde sıkışmıştık
Şeytan
Gecenin kör vakti azat edip
Ortası yıkık bir köprüde karşılaştırdı bizi
Fısıldadı
?Haydi uzanın, sarılın birbirinize'
Ardından
Kahkaha atarak koşa koşa uzaklaştı
İnsafsız...


Uzatıyoruz
Dokunamıyor ellerimiz
Adım atsak
Aşağıda deli gibi akan bir nehir
Biliyorum
Düşersek kimse aramaz
Tamir etmekte imkansız
Malzeme yok
Vaktimiz az
Dar bir gecedeyiz her ikimiz...


Gökyüzünde ay
Pırıl pırıl parlıyor
Onun gölgesi birden
Benim yanıma düşüyor
Sırtında
Tonlarca hayat yükü
Birde elalarımın ağırlığı bindi
Hala nasıl fütursuz gezinebiliyor üzerinde
Belini kıracağım
Korkuyorum
Acaba
Vaz mı geçmeliyim...



Son kez bakıyorum
Her şey ondan beklenmiş
Durmaksızın bileylenmiş
Cesaretlendim birden
Törpülerim
Keskinliğini alırım ben
Fırlatıyorum kınımı
Çarptı
Saplandı toprağa
Hafifledi
Tertemiz oldu ruhu...


/Şimdi
Ayrılmaz ikili.../