Sen Diye Sevdim

Sevda dedikleri efsunun, ruhumu aştığı vakitlerde,
Feragat ettim seni sevmekten.
Bir güle benzetip de sevemedim seni ey yar.
Lakin gülleri sevdim,
Taklit ettikleri için seni.

Teninden yükselen rayihalarla kör oldu gözlerim.
Ne gözlerinde yanan eşsiz kandili görebildim,
Ne ruhumu saran aşk ateşini.
Baktığımda, gözlerini gördüğüm yıldızları sevdim.

Şiirlerin şiirini yazmak vardı adına,
Dize, dize nakış gibi işlemek vardı,
Güzelliğini boş sayfalara.
Yapamadım.
Yine de sevdim şiirleri ben.
Her başlığında, her satırında seni okuduğum şiirleri.

Dudaklarımı dayayıp dudaklarına,
Akıtmak vardı damarlarıma seni,
Bin yıllık şarap misali,
Karıştırmak vardı ruhunu ruhuma.
Yapamadım, kanamadım sana olan susuzluğuma.
Çünkü rakıyı sevdim ben ey yar.
O, ruhlarımızın karışarak,
Apayrı bir renk aldığı kadehi sevdim,
Saf aşka benzeyen kekremsi tadı sevdim.
Her yudumda, içime sen aktığın için.
Yoksa bunca sarhoş olur muydum ben?




Şah-ı Kelâm