Sen Giderken

Bu gün içim bir tuhaf oldu seni uğurlarken;
İçimden bir parça gidercesine ,
Zifiri karanlıkta bana yol gösteren;
Bir rehber olduğunu anladım gözlerinin,
Şöyle bir etrafıma baktım ;
Meğer sen olmayınca nefes almak,
Ne zormuş be sevdam;
Sana el sallarken gülümsemek,
Ve;
İçi kırık dökük iken insanın gülmesi,
Gülüşlerinin arkasına hüznü saklaması,
Ne zormuş be sevdam;
Özlemin acı şerbetinden içmek,
Ben seni bir nefes uzağımda özlerken,
Ve;
Yetim kalmış çocuk gibi;
Babası kapıdan girecek umuduyla beklerken,
Ne zormuş be sevdam;
Belki buluşmamız çok geç veya çok erken,
Kalemimi evde unutmadım bu sefer
Ve;
Yazıyorum işte sen giderken...