Sende Kaldı

Hep kendini bıraktın, hayat senden ibaret.
Sabrını bana verdin, tespihim sende kaldı...
Gönlü açtın yetmedi, kalbe geldin nihayet.
Nabzını bana verdin, ellerim sende kaldı...

Gitmek hünerdi sende kahkahaya dem vurup.
Yalan sürdüğün oldu, gerçeğimden yüz bulup.
Hani benimsin dedim, şehadete şerh koyup,
Tövbeni bana verdin, besmelem sende kaldı...

Sürgün oldum yurdundan, kopmak kaldı bağrından.
Yıllar şahidim olsun, günler attı aklından!
Üçyüz altmış beş günüm, kan kusarken ardından,
Ömrünü bana verdin, urganım sende kaldı...

Ne bitti, ne tamam; yetmedi yar aldığın.
Hasret olsan çekerdim, eyvah oldu kaldığın.
Sevdam için derlenmiş, bir ünlemden çaldığın,
Noktanı bana verdin, virgülüm sende kaldı...

Gün; ''gelecek'' demişti, gerek var mı kanmaya?
Su istemez dertlerim, yar alıştım yanmaya!
Santim kadar alçalmış bir hayalsin, bulmaya;
Berzahı bana verdin, gözlerim sende kaldı...

Kalem şahidim olsun, çıkmam artık kendimden.
Astarın yüz arasın, kopar beni derdinden.
Yetim dostum demişti, öksüz öpmüş kalbimden,
Sevgimi bana verdin, sevdiğim sende kaldı...