Sensizlik...

gece saat bilmem ki kaç
bir özlem çöreklendi içime
titriyorum..
belki de üşüyorum.
Ay'in yansıması düşüyor pencelerime
yıldızlar yanıp söndükçe
seni hayal ediyorum
gözlerinin içi gibi parlıyorlar
yüreğime bir ok gibi saplanıyor
gene soğuk sessizlik
bide yanına sensizlik gelince
işkence mekanizmam tamamlanıyor
verdiğin mis kokulu gülleri kuruttum
baş ucumda kıvranıyor kimisi
kimisi de şiir defretimde ağlıyor sessizce
göz kapaklarım yanıyor bu gece
midemde sancı var
en çok yüreğimi yakıyor,
damarlarımda gezinen
zehir gibi sensizlik

mavi rüyalarım git gide lacivertleşiyor
sensiz kalmak
simsiyah kılıyor günleri
kaç gündür kalemim acıyor
hissediyorum canı yanıyor.
her şiirin sonunda parmaklarım çatırdıyor
kelemim intihar ediyor
her sayfada
şiirlerim kan kaybediyor...