Serin Bir Yaz Akşamında

Serin bir yaz akşamında vurdu hüzün
Ne insan görür ne de dünya gözüm
Söylesene mutsuzluk mudur senin özün
Sen yeter ki ağlama elzemse ben ölürüm...

Basit midir mutluluk? Kimdir mutsuz olan
Güneş yüzün asılmasın ben kurban olam
Gayet emin eyledim gördüklerin yalan
Kalan tek gerçektir sana olan sevdam...

Ellerinden yudumladığım aşk çok mudur bana
Beni al yüreğine, hüzün keder sokma
Varsın dünya bir yana sen dur bu yana
Düşmeden daha cehenneme, dur bizi yakma...

Rüzgar işler konuştukça insanın fikrine
Dediler ki aşk sonsuz boşluk sakın sudan içme
Varmıyor dillerim redde, susar kalırım ben yine
Değdiği zaman o şehlâ kokun tenime...

Merak etmem ne cenneti ne de cehennemi
Gülerken de gördüm çünkü ağlarken de, seni
Gözlerindeki aydınlık siler bütün kederimi
Yeter ki neşelen sarma narelere beni.