Serseri

Kapkara bir bulut sarmış yüreğimin her yerini
Zifiri karanlık gözlerimdeki bakışlar nedense
Hep bir yanı eksik aldığım nefeslerin
Kurşuna dizilir sanki bedenim ruyalarım delik deşik
Bu fırtına lodos ters esiyor bu günlerde
Kalelerim vardı oysa yıkılmazdı bir rüzgara
Tükendi haznem yavaş yavaş şimdi
Baktıkça bir okadar daha kör geldi göz bebeklerim
Baş tacıydın hayatımda ve ben esir oldum yokluğuna
Parçalanan yüreğimdi sevgili
Ellerin ellerimde olmalıydı tam şu anda
Kara sayfalara yazmamalıydım seni
Gerçeklerimin sokağında yetişen çiçeğim
Su istedin suverdim
Can istedin Can verdim
Kök oldum benden önce tutunamadığın dallara
Susmak mümkünmü bu ateş nasıl sönecek şimdi
Dağladıkça korlanan yüreğimi kime göstereceğim
Nereden bilecekler adımın serseri olduğunu
Mayın tarlası gibi herbir zerrem
Bastığım yol nedense atıyor sensiz beni
Bulut gibiydi gözlerin mavi
Unutmak mümkünmü teselli benim neyime
Gözler kapanmadan bu gönül huzura erermi
Sevgili denizi izlemek vardı şimdi senle
Saçlarını savuran rüzgara nispet yapmak vardı
Gamzelerinde benim dudak izlerim olmalıydı
Şimdi kulağımda sensizliğin bir çığlığı varki
Beş karış iz yüzümde yokluğunun sillesi
Avuçlarım yüzüme yetmez oldu
Çekilmiyor sensizliğin son perdesi
Hangi yana baksam bir boşluk varki dolmuyor
Bir resmine bakarak boğuluyor şimdi bedenim
Yastığım en büyük dostum geceleri
Gittiğin günden beri odamda kalan kokunla yetindim
Boynunu büküyor çiçekler
Sulasamda senin gibi bakamıyorum
Yıkmak yakmak istedim sensiz bu haneyi
Her bir yerinde parçan var gidemedim
Bir gerçek varki snsuza kadar sürecek
Unutmadı unutamaz seni bu serseri