Sevdama Çok Geç Kalmış Ölüme Çok Erken

Bir kadın vardı ,
Gözleri ışıl  ışıl
Yüzünde hep bir tebessüm
Dudaklarında kahkaha dolu,
Ağlayanı güldüren 
Derdi tasayı unutturan
İşte öyle bir kadındı ki  
Koskocaman yüreği vardı .
 
Şimdilerde
Gözleri ışıl ışıl bakmıyor ,
Bir boşluğa takılmış 
Öylece kalakalmış
Yüzünde tebessümden eser yok ,
Yerine derin bir hüzün çökmüş
Dudakları kahkahaya hasret kalmış
Kimseyi güldüremez olmuş ,
Gözlerindeki yaşlar ırmak gibi akar olmuş
Sanki dünyadan kopmuş
Sevenlerini şaşırtır olmuş .
 
Dayanamadım gittim yanına ,
Sen ki hayata dolu dolu bakandın 
Acılara inat edercesine ,
Her şeye dört elle sarılandın 
Derdi tasayı sevginle yok edendin .
N'oldu sana böyle de 
Karamsarlaştın ?
 
Usulca döndürdü bana
Boşluğa bakan gözlerini ,
Donuktu
Belli ki ağlamaktan göz pınarları kurumuştu ,
Dudaklarını hafifçe aralayıp ,
Ben mutluluğumu kaybettim 
Beni hayata bağlayan içimdeki gizli sevda ateşiymiş 
Her kıvılcımda içimdeki sevgiler
Mutluluk tılsımları
Etrafıma yayılıyormuş ,
Söndü ateşim, ben elerimle söndürdüm
Bilmeden ,
Gitti yok artık 
Gel desem ,
Dön 
Sensiz olmuyor desem
Çok geç artık
Ben sevdamı ellerimle öldürdüm , 
Ben onu kaybettim
Söyle şimdi bana ,
Sevdamın varlığına bunca geç kalmışken
Ölüme ise daha vakit çok erkenken
Ne yapmalıyım ?
Nasıl mutlu olmalıyım  dedi.
Yine gözlerini o boşluğa çevirip
Bana mutluluğumu geri getiremiyeceksen
Hadi sen de git buradan ,
Beni pişmanlığımla baş başa bırak
Ve
Dudaklarından son dökülen sözler
Sevdama çok geç kalmışken
Ölüme çok erkenken
Ne yapmalıyım dedi 
Ve sustu...