Sevgiden Mahrum Karanlıklara Bir Tutam Şule

cemreleriniz çok yeni daha
filizleriniz tazecik sizin
el değmemiş daha tertemiz
çoktan seçmeli yaşamın ilk baharında sezgileriniz
ve daha hiç yıpranmamış sevgileriniz...



hayatın suçu olmasa da
öyle doyumsuz bir insanlık var ki kapınızda
hep isteriz bizlere benzeyin
ama sakın olaki...

evet farkındayız şaşkınsınız
okuduklarınıza mı inanacaksınız gördüklerinize mi?
sevgi tarif(e)lerinde
varsayın ki;
değeri bilinememiş bir pırlanta miras size!
ya da deyin
bir dünya kadar büyük aslında
bakmayın kibrit kutusuna sığdırabildiğiniz!
veya
güneşe kafa tutmuş diklenmiş büyüklerimiz!
ondan bu yanmışlığı emanet sevgimizin!

evet, bizler de farkındayız aslında
birbirimizi yemekten!
neredeyse ilk çağlara benzin yakıyoruz
en iyisi siz
bizlere bu konuda benzemeyin!


bizler sevgiyi öldürdük
kırdık kuşların kanadını
böldük o paylaşma denen bütünlüğü!
insanlığı!
üç kuruşluk menfaatlere tutsak ettik
değirmenin sularını kirlettik okyanuslar gibi!
gençler, yeni nesillerimiz
sizler döndüreceksiniz artık o çarkı yeniden
anne sütüne su katılmamış saflıkla!


tedavisi olmayan tek sakatlıktır sevgisizlik
bizler beceremedik
adı kaldı kitaplarda!
sizler Şule olun o bitmeyen ışığa
okuyun yine!
yılmayın
sevin
fakir kalsanız da
hakir bakmayın
paylaşmaya ve sevgiye!...

hiç unutmayın
bir ışıktır sevgi
bir güneş
anne sütüne muhtaç bir bebe kadar
muhtaçsınız ona
paylaşın onu

ve hiç karanlık düşürmeyin o ışığa!










(sevgili yeğenim Şule AKDAĞ'a ithafımdır)