Sevgili

Mutlak farikamın can vereni
Bana akanında nefeslerim tüm evreni...
Geçmez günümün,
Bir günü daha geçti ömürden...
Ömrümün kül rengi aşka belendi ikbalinden
Senden sonraki yaşamda ölüm dilendim hatiften...
Katran pare düşmüş inak kalbe bendeki
Zan zulmetin eşiğinde eriye benim yine sendeki
Sen giderken,
Peşin sıra dökülür inci yaşlar göz nağmelerimde
Düğüm, düğüm göğüs kafesimden
Sızım perçem tutar can evimi tek seferinde
Ulan sur müspet kader
Oluk sinende yol beklerim, yolunu gözlerim
Gam kederimin
Son mevsimiydi iklimlerin tan yelinde
Dünden silindi bedenim yarına daha var umudum
Arandım nemrutun gök çatısında
Kast tutmuş meramların arasında
Doğasında yıkıldım gönlünün
Bir irkinti kuğusu oldum eksilmeyen bitimsiz göğünde
Irak çeki aşk ileti melezdir kalp bütünümde
Özdek bilim beşeriyetten söz ederken
Nesnenin tabiatını öne sürer
Nefesim
Fer seyir işledi kor semasına içimin
Akağında olunca dil çeper tura işler yüreğime
Saçık zarifliğin
Ahraz oldu gönlünde sezgimin gam söylencesi
Özdek bilim işlemez kalbime
?Geç buldum erken kaybettim sevgili'... Seni
?Bağışla beni'