Sevgilim

sana neyi anlatayım

yasakladığın düşler intiharını mı

hani gece olur sevgilim
hani gelirdin gül yüzünde ömrüm yeşerirdi

zananın kendini unuttu
kalbimin minik serçe gözleriyle titreyerek karşında durduğu
korktuğu bir söz den dilimin
incitmekten seni ürperen geceleri mi


ne anlatayım sana neyi neyi neyi neyi neyiiii neyiiii
her biten günde kara kahroluş
her doğan gün ondan farksız
özlemine ettiğim dua yeminlerini mi
yüzü başka bir gökyüzüne

seninle gitme hayallerimi mi

özledim sevgilim özledim çok özledim
çok özledim seni çok özledim
bu şiirde yedi kendini
yine dilim pelesenki sen
yine kor sen
yine adım sen adımım sen
yolum sen durağım sen
hep sen


duvarlara dönüyorum yüzümü artık
sensizliğin utancını bir onlar anlıyor
onlarda yalnız sevgilim benim gibi
kaç yüzümü bıraktım bir bilsen duvara
kaç yüzümde ağladı benimle
onunda yüzü bu yüzden nemli
o da benim gibi özlemli demek ki


özledim sevgilim özledim çok özledim seni
neydi bozan büyüyü
neydi zamanı durduran kara saatinde
neydi neydi neydi yüreğini çalan
neydi benden seni alan
söyle sevgilim söyle
yaralı ceren bakar yüreğim
öksüz doğumundan evvelli çocuk
seni çok özledim


sustursam geceyi içim susmaz
dondursam gözlerini gözlerimde foto karesinde
Sesim sana gelmez
bıktım günleri çoğaltmaktan
bıktım gecelere ümit bağlamaktan
bıktım anlıyor musun taş kalbinin anlamazlığından
ben seni gerçekten çok özledim


baharıma kışlar ekenim
cennetime ateş düşürenim
aşkın şah damarında atanım
söyle hala gelmeyecek misin

her sözün ayetti
her bakışın lütfu yaradanın nurlu
öldediğin yerde ölmez miydim
doymadan daha sevdasına
öldürenim kapkara yağız
sevdiceğim yalan mı gerçekten aşk
öperken yalan mıydı söyle
hani severken tenin sıcağında titrerken
yalan mıydı
söylesene nefessiz titremende mi yalandı
söyle söyle dilsiz sevgilim söyle...



söyle söyle söyle söyle

hangi gün cevap verdin ki zaten
hep aynı duvarda alaycı gülüşün
hep dinler gibi ama dinlemez
sanki gelecek gibi gelmez
aşk değil yalan
sensin sevgilim, sensin sensizliği yâr ettiren
yarlardan boşluğa düşüren


biliyor musun
en çok ellerini özledim
hani parmakların varya kutsalım
hani ayan içinde yazılmış kaderim
öpmek istedim bin kere milyon kere, milyar kere
avuç için hep uzaktı
hep başkasına ....



susma konuş
bir kere insan yerine koy
bir kere kalbim yüzünü yüzüne vur
bir kere bağrumda uyu ne olur
bir kere sarılayım sırtını dönme

yoruldum anlıyor musun
hayat çok kısa sevgilim
sandığından daha kısa
yine güz bak yine sapsarı yapraklar
yine dalından kopmuş ölüme yoldaş
benim gibi kökünden ayrılışına ağlar


gelsen sevgilim
tomurcuğunda yeşillensem çiçeklensem
bahar bahar sevgi
asırlarca hiç değişmeyen
güneşli koynunda ömür devşirsem
özledim sevgilim çok özledim
kanım durur oldu akmaz
pıhtısı yokluğun tıkar kalbimi
bir de sigara yakmışım ki gel gör beni gel gör ...
intiharım, yaşamım, ölümüm her şeyim

dünya gözüyle bir kez...

seni çok özledim ...çok özledim çok özledim çok özledim çok özledim...
sesindeki denize ırmağımı gel de kat...
köpürmekten kurumaya adaklı
ne olur gel
mavilerimiz karışsın artık...


bir dilek daha bir mum ışığına
bir kalp kalbine yaslı
ne olur sevgilim bu gece olsun gel...bu gece
kaç gecem geçti
kaç baharım
kaç kışım


daha kaç mevsim yolunu beklerim
ömrümü ömrüne örtmek için ...söyle...