Sevmeseydim

böylesine sevmeseydim

seni

veya beni

ya da köşe başındaki karpuz kamyonetini...

saçı başı yedi kat göğe savuran şu seher yelini...

böyle...

nasıl desem?

katman katman doldurmasaydı

böyle

karaağacımın tomurcuk çiçekleri,

vakti gelince patlayıveren

meyveleri,

bir yaz fırtınasında kaybedilmiş

ve kışın ortasında bulunuverilmiş kalbimi...

yani diyorum ki,

ay karanlık da olsa

sevmeseydim

bir ahmed arif şiirini...

dört tekerlek üstünde dönmeseydim yüzümü orion'un kemerine hizalı yıldızlara...

öpmeseydim

kırmızı ayakkabılı küçük kızların yüreklerini,

tutmasaydım

yanakları kırmızı, 

gözleri yaşlı oğlan çocuklarının ellerini,

kucaklamasaydım 

annelerini,

hatta belki her şeye rağmen 

babalarını...

ben...

böylesine sevmeseydim seni

veya beni,

ah!

nasıl da aşık olurdum sana şimdi...

~ayça~