Şiirime Yüzükoyun Yattın

sen niye sevmiyorsun beni
söyle bakayım
kış mı dedim yazına
silah çektin de vurma mı dedim
gel dedin de
gelemem mi dedim
yaz gelmeden ısıtırdım seni
baharda yapraklarını toplardım
çiçeklerine su verirdim
niye sevmiyorsun beni
cazip işveli hayat
dudaklarını boyamış tırnakları ojeli
gördüm benden yedi katman gösterişli
düşman aynaların zulmünden kaçtım
soluk borumu boyadım dilim renkli
daha güzel söyledim adını
ben senin ormanında dikendim ayağına battım
başka türlü fark etmezdin
tuvaline düştüm katma karıştır beni
fırçanın ahenkli vuruşlarında gezerim
sen ne olsan severim
yaptığın evin bacasından çıkan dumanım
ciğerlerine doldum
öksürme - çıkarma beni içinden
başka türlü göremem seni
çirkin kara yavrusunu bile sevdi annesi
ben yetimim

şiirime yüzükoyun yattın
ışık görmedim, aradım güzel sözler
dizelerim geceden kalma senden doğdular
ben seninle örtüldüm
ılıman iklim kuşağında
düşlerim vardı sana ektim yıllarımı
karasal bakışların düştü topraklarıma
ben yastığımdan oldum

ardı ardına koptu umudumun bağları
yüksek saraylardan düştüm
soytarın oldum kraliçem var mı son emrin
eğimim sana doğru hissetmesen de
lekesizim

açtığın arktan akmaz benim kanım
ışıl gözlerinin ferine bağışladım kendimi
hazırlanmışsın kafamı koydum
vur kılıcını - ben çoktan doğdum