Şimdi Git Dilediğin Kadar Avuçlarında Pervasız Küsmelerinle

Ağzımda dolaşan son harflerdir
Ve dair; sonsuz olmadığına her aşkın
Dinle!
Eteklerime düştü kurduğumuz düşler
Kırık gökyüzü parçaları gibi
Yüzüm mavi kesiği


Gideceğimi bile bile
Karanfiller döşedin ıslak caddelere
Hadi g i t der gibi...


Zaten çocuk gibiydin
Ve ben belki de
En çok çocuk yanını sevdim
Üzüldüğünde ağlamanı
Şımarmanı sevindiğinde
En çokta
Seni seviyorum derken gözlerime bakmanı sevdim
Ama arkanı dönüp gitmelerini
Pervasız küsmelerini
Hiçbir zaman sevmedim, sevemedim
Kabullenemedim


Vakit gidişin arifesi
Birazdan hayallerimi karanlığa
Teslim edeceğim
Ve bir daha da aydınlığa çıkacak
Düşlerim olmayacak
Zira en büyük hayalim sendin
Seninle yaşlanmaktı...



Biteceğine hiç ihtimal vermediğim,
bir hikayenin
finalini yazıyorum
şimdi beynimde geçirilmeye hazır
bir cinnet bekliyor


gönlümün coğrafyasına
kül rengi bulutlar çöküyor
aslında güneşi sendin bu yüreğin
vurgun yedim sen yanımdan


bu gördüğün enkaz
bil ki ben değilim
gözyaşlarımı döküp avuçlarıma
söküyorum yüreğimden seni
git hadi dilediğin kadar



şimdi dilim küflü satırlara
içini döküyor ve ağlamadan
provasız değildi gidişin
sen binlerce kez terk ettin sevgili
ben binlerce kez öldüm
ama
ama bu sana son ölüşüm sevgili
yarını olmayan


artık hiçbir şehirden biz geçmeyecek...