Siyah/beyaz Düşler

Giymişim/

Ütüsüz bir pantolon rengi mavi,
siyah bir ceket ve beyaz gömlek,
üstüne turkuaz bir kravat,
yetmedi eklemişim bir de siyah gül.

Hayat trajik bir komedi baş oyuncusu ''BEN''
Alkış tutan seyirci ''SEN''
-----

Yüzünde hafif bir gülümseme oluşmuştu/

Sanki acı bir tebessüm,
yaşanmaz der gibi seninle kalan ömür,
oysaki bir ''SEN'' beni huzura kavuşturan,
ahmakça biliyorum siyah/beyaz düşlerim.

Hayat bir tebessüm,
nedir yüzündeki göz yaşları, gülümseme değil,
efkar yüzüne vurmuş karanlığın sembolü,
gülümsemeye gerek kalmıyor belirdiğinde.

------

Yolculuk/

Maziye bürünmüş gecelerde, hür,
ve özgür olacağım senden vazgeçip,
ayaklarımın altında kırık cam parçalarını,
tüm karıncaları böcekleri ezeceğim,

Sonra kanlı ayaklarımı yıkayıp ardıma bakarak uzaklaşacağım..

Ne sözler, ne düşünceler, ne ayaz soğuk,
tüm masallar ve düşler buna şahit olsun,
yüreğimde bir sızı;
umutsuz, ebedi ve yorgun,
gideceğim, gideceğim,
göçmen kuşları gibi hür ve özgür.

Gidişim olsun neşe saçana bayram,
ölü ruhları bile güldürebilen ''SEN'',
''SEN'' acımazsızca ciğerimde kanser gibi yayılan.
hadi dudaklarından ver son bir tebessüm.

Üstüme toprak örtmesi gereken/ sen,
kabir duvarımı örmesi gereken/ sen,
ebedi acılar gibi toprakla demlenmesi gereken/ ben,
üzülme mezara girmesi gereken tek/ ben.

-----

Son bir söz/

seferde sonsuz huzuru bulmaya giden umutlarım,
bu aşk sende başlayıp, sende biten bir şiir,
gözlerin eksik kalmasın dudaklarımdaki son gülüşümden...

-----

Suskun//