Soluksuz Kaldım Ey Hayat

Ayrılma vakti yine
Hep aynı senaryo ......

Ufak bir kız çocuğu gibiymişim
Ama elimden ne şekerim alındı
Ne de bisikletim

Dudaklarımı büzüp
Dökmemeye çalıştığım gözyaşlarım
Düşüp dizlerimi kanattım diye değil
Senin için sevgilim

Kalbimin üzerinde bir elim
Her seferinde içimi delip geçen
Yolunu şaşırmış bir taş değil
Acıtmaz o kadar eminim

Diğer elimi de sımsıkı kapattım
Varsın millet bilyelerim sansın
Kokunu sakladım
Olamaz mı.......
İstedim ki ruhuma aksın

Göğsüne başımı yasladım
Parmağım ağzımda değil
Uykundan da uyanmadım
Kalp atışlarını dinledim
Beynime kaydettim
Ve artık bendeydin

"Otobüs kalkıyor
Yolcu kalmasın "

İşte beni deli eden cümle.....

Sarıldım son bir sefer
Gözlerine bakamadım yine
Kalabalıkta bir şeyler ararcasına
Baktım bilinmezlere

Bekleme dedim her zamanki gibi
Ve sende bekledin her zamanki gibi
Gözlerimi aradın
Gözlerimi kaçırdım

Bir ayrılma vakti daha
Sahnelendi ve bitti..............

"Soluksuz kaldım ey hayat
Şehirler arası duraklarında"