Son Gemi

Bekle beni demiştin ayrıldığımız limanda.
Senede bir gün bekle beni.
Tek bir gül ile aşkın ile bekle demiştin.
Son kalkan gemiye binip uzaklaşmıştın.
Sanki ebedi olarak gitmiştin benden uzaklara.
Gözyaşlarım ardından denize nehir olmuştu.
Çığlığım dalgaları kamçılarcasına vurmuştu.
Esen lodos yüzümü okşamıştı, ağlama dercesine.
O an, anlamıştım ki giderken kalbimde yerinden sökülmüştü.
Sen giderken son gemiyle, o da artık yoktu yanımda.
Sevgilim, söz verdiğim gibi senede bir gün geldim ben.
Her gelen gemiye umutla bakıyordum.
Limana demir atan her gemiye sevinçle koşuyordum.
Ama bir türlü sen yoktun, gelmiyordun.
Bir özlem, bir hasret örülüyordu yüreğimde, ince ince.
Ansızın aklıma geliyordu gidişin.
Ve o an dökülüyordu yaşlar gözlerimde bir matemle.
Bilmem kaç sene geçti senin gidişinden.
Ama halen bir umutla bekliyorum seni.
Belki dönersin diye kaç senede geçse bekledim hep.
Bugün yine o limana gidiyorum sevgilim.
Son bir umut var artık içimde.
Eğer ben ölünce gelirsen diye, yazıyorum sana bu mektubumu.
Bil ki seni hep sevdim.
Seni hep ruhumla sevdim, matem tutarak özleminle sevdim.
Hoşça kal sevgilim, hoşça kal benim biricik gül sızım.
Bugün de son gemiye bakıp seni arayacak gözlerim.
Gözyaşlarım dolduracak çılgın denizi.
Çığlığım kamçılayacak dalgaları esen rüzgârla.
Sevgilim, gül yaram, hercaim, hoşça kal.