Sonsuz Aşk...

ADONİS... SONSUZ AŞK

Usandım; tutunmaktan sevdalara
Sancılarında savrulmaktan acılara
Her bakışta seni aramaktan
Her gülüş de senden iz bulma umudumdan
Yorgunum, anla artık beni Adonis

Gökyüzünden yıldızları indirmiştin
Saçlarımın her bir teli için
Avuçlarımdan yıldızlar döküldü
Bak geceye... Ay küstü
Kayboldum, anla artık beni Adonis

Sonbahardayım; düştü yaprağım, kurudu dalım
Kalmadı yeşermeye tek bir sürgünüm
Son sevdayı gömdüm yüreğime
Vuslatsa sadece senin ellerinde
Gitmeliyim, anla artık beni Adonis

Aç artık kollarını kavuşayım sana
Sağ omzunda duruyor yerim hala
Yollama ne olur geri döndürme beni
Bitmedi mi hala çilem, hükmüm verilmedi mi?
Özledim, anla artık beni Adonis

Yitirdim mevsimleri birer birer
Zulamda kalmadı sevdaya yer
Olmadı, olmayacak yerin dolmayacak
Bundan sonra kapandı kapım çalmayacak
Susadım, anla artık beni Adonis

Söz verdim yemin ettim
İsyanım feleğe sensin tek dileğim
Ruhum hala senin ruhunda
Al artık beni sonsuzluğuna
Kavuşalım, anla artık beni Adonis

Tenimde tenini hissetmekten
Boynumda bıraktığın buse izinden
Her anımı sen varmışçasına yaşamaktan
Sevgisizliğinden, umursamazlığından
Bıktım, anla artık beni Adonis

Dar bu dünya sensiz bana
Yazılsın artık başucuma
Tutuver ellerimi sessizce
Götür beni ölüm ötesine
Huzurumsun, anla artık beni Adonis

Ankara,9 Ekim 2007

Hamiyet Göz