Sormayın

Duvarlara sorma suskunluğumu
Sırdır söylemezler
Bir kapı kapanır üzerime
İçeride kim var bilmezler
Ben hep böyle karşılarım geceleri
Yalnız ve mahzun
Teker teker açarım hatıralarımı
Ne perdeler ne masa
Görmezler

Eşyalar aşinadır hırçınlığıma
Lamba haddini bilir
Elim uzanmadıkça düğmeye
Gölgeler çekilmezler

Siz garip deyin ben tuhaf
Öyle biriyim işte
Yalan yanlış dedikodular uydurun
Hatta rivayetler

Umurunda değil gönlümün
Ruhum alışkın kendi sükûnetine
Tüm sesleri attım ışıklı caddelere
Benim sokağıma gelemezler
Ağrılarım sancılarım
Hüznüm hüsranlarım
Hepsi benim
Sormayın doktorlara
Çaresini bulamazlar.