Soy(suz) Ağacım

Düşüm/den derinde astım özümü
Dünyanın içinden bir halat sardım
Geçirdim boynuma, yumdum gözümü
Tam ölüm beklerken, arafta kaldım.

Tepemde uçuştu kör bir akbaba
Ne eş dost aradı ne de akraba
Fazıl erdem için bitmeyen çaba
Arş'a çıktım derken, enkaz'a daldım.

Yutkundum gölgemin sonsuz kirini
Bitmedi dünyanın pası irini
Gönül celladına sordum yemini
Zalim'e pus kurdum mazlum'a kaldım

Mezarım sinkaflı, doğum şen şakrak
Ne bir gül ekilir ne düşer yaprak
Bir yere sığmadım, tek yerim toprak
Soy'suz ağacımdan derin kök saldım...