Sözün Bittiği Yer

Bir sene geçmişti yaşananların ardından,
Sanki Güneş hiç doğmuyor gibiydi yeni günlere.

Oysa yirmi bir yıl önce ne güzeldi her şey.
Ağlamasının sesiyle kucağına almıştı Mehmet'ini
Ne acılar çekti,ne sıkıntılarla büyüttü yavrusunu
...Büyük adam oldu Mehmet,vedalaştı ailesiyle
Mutluluğun,gururun ve hasretin göz yaşlarıyla
"Hakkını helal et annem"deyişiyle kaldı hafızalarda.

Şafak sayılmaya bşlanmıştı artık bekleyenlerce
Yokluğunda sessizliğin çığlığı kaplamıştı evini,
Yemeklerin bile ne tadı kalmıştı ne de tuzu
Bir bekleyişin zorluğunu bir kez daha yaşayan anne
Mehmet'inden bir telefon ile mutlu oluyordu sadece
Ağlıyor,özlüyor,oğlu için dualar ediyordu.

Bir gün telefon çalışıyla bozuldu evdeki sessizlik
Koşarak aldı telefonu eline "Mehmet'im" diye
Uzunca bir sessizliğin ardından hışkırıklı bir ses
"Başınız sağ olsun" diyerek konuşmaya dayanamadı
Telefonun başında olduğu gibi yere yığılan anne
Bir kez daha yaşadı o acıyı kalbinde.

Yaşamıyor gibiydi artık,hayattan kopmuş
Gözünde yaş,dilinde ağıt ve çaresizlik içinde
Kırmızı bayrak kıyafetiyle teslim aldı Mehmet'ini
Öptü,kokladı tahta sandığı;helal etti sütünü
"Ben şehit annesiyim" diyerek kaldırdı başını
Teslim etti toprağa canını en büyük parçasını.

Düşman kurşunu girince kalbine, sadece
Geriye kalan Mehmet'in söyledikleri:
"Bende artık babam gibiyim,aslan gibi şehit oğlu şehitim."
Şimdi günler doğmuyor o evde sadece bir ses
"Ben şehit eşiydim şimdi annesiyim" diyordu.