Suç Benim Ama

Sessiz yalanlardı
Kucak dolusu kan pıhtısı misali

İki dirhem bir çekirdek olmasa da
Yürünecek yol hep vardı, giyilecek urba

Alnı secdeye kabuldü
Tanrı evinde misafir

Duası vardı avuçların
Vebalsiz

Rüyasızdı uykular belki
Belki karabasan iniltili

İki zeytin taneli
Şafaklar doğardı,bir gıdım ekmekle


Yağmuru içerdik
Serçe ile
Türkü söylerdik
Sardalye kokulu sokaklarda

Hüznümüze bassa da hazan
İçmezdik böyle deli oğlan gibi kayalık diplerinde

Bir karış sakal
Bir ucuz izmarit tanesiyle



Demli çay misaliydi sarhoşluğumuz
Dalarken göz diplerimiz yosun renklerine

Memleket kokulu şiirler yazardık
Şair zannedip kendimizi bakıp batık körfeze

Bıyıklarımızdan sarkıtırdık
Devrim ezgilerini



Eylemleri inkâr ettik önce
Sonra tanrı evinden kovulduk

Deniz'i unuttuk
Sonra Taylan'ı

Mermiler göğsümüzdeydi oysa
Darağacı evimizin ortasında

Postallar hep boyalıydı
Karamsı cilalı

Parkamızı attık önce şehir çöplüğüne
Kısa kollu hayaller giyindik ay hareli

Artık elimizde şişeler dolusu derdalan
Üzüm kusuyoruz denize

Martılar tiksiniyor
Çocuğum kaçışıyor gözlerimden


Suç benim
Ama...